Οι δραματικής έκτασης και έντασης αλλαγές που προκαλούνται, με την έναρξη του 21ου αιώνα, στην παγκόσμια σκηνή, δεν είναι δυνατόν να αφήσουν ανεπηρέαστη, μια από τις βασικές λειτουργίες και θεσμούς της ανθρωπίνης κοινωνίας, την Εκπαίδευση. Είναι από τη φύση της, η Εκπαίδευση, πεδίο στο οποίο αντανακλάται κάθε κρίση και αλλαγή του κοινωνικού γίγνεσθαι. Η παγκοσμιοποίηση εξάλλου, ενώ δεν προσφέρει τίποτε σχεδόν από όσα ευαγγελίζεται, συνοδεύεται, καθώς προχωρά ακάθεκτη με:
-Δραματικό εκφασισμό της κοινωνίας
-Ειδεχθή βία καθημερινή, τόσο από άτομα, όσο -και κυρίως- από τους ισχυρούς της πολιτικής, της οικονομίας και της θρησκείας, εναντίον αθώων πολιτών, λαών ή κοινωνικών ομάδων. Η ανθρωπότητα φαίνεται να παραπαίει ανάμεσα σε μεσσιανικές λογικές και μεσαιωνικό σκοταδισμό, φαινόμενα σατανισμού, ανθρωπίνης δουλείας πάσης φύσεως, λοιπών αντιανθρωπίνων προτύπων και αξιών, καθώς και ανήθικης εκμετάλλευσης του παιδιού.
-Αλόγιστη και ληστρική χρήση του φυσικού περιβάλλοντος και καταστροφή των φυσικών πλουτοπαραγωγικών πηγών που δημιουργούν μια πολύ ζοφερή προοπτική για το μέλλον όχι μόνον της ανθρωπότητας, αλλά και του οικοσυστήματος στο σύνολό του.